Daten na je 30e: Daten met tas, zonder roze bril.

Vroeger, toen je nog lekker thuis woonde en je grootste zorg was of je wel op tijd was op school of je bijbaantje, was daten een stuk luchtiger. Je ontmoette iemand tijdens het stappen, op je school of gewoon via vrienden. Jullie deden leuke dingen, hadden lol, en als het klikte, was het vanzelfsprekend dat jullie op een gegeven moment gingen samenwonen. Pas toen kwamen de diepere lagen naar boven.

En eerlijk is eerlijk: de eerste échte meningsverschillen ontstonden vaak pas bij het uitzoeken van meubels. Want ineens bleek je partner een uitgesproken smaak te hebben – of juist helemaal géén. Waar je eerst dacht: “Wat schattig dat hij/zij nooit iets zegt,” begon je nu licht geïrriteerd te raken van die eeuwige onduidelijkheid en vage antwoorden bij het kiezen van iets simpels als een bank. En dat terwijl er nog minstens 134 keuzes op de planning stonden. Van de kleur van de muren tot de gordijnen. En voor je het wist, zat je in een soort stilzwijgende oorlog... over het servies.

Maar goed, jullie gingen samenwonen. En ineens werden die kleine eigenaardigheden – die je eerst nog vertederend vond – knap irritant. Zijn rondslingerende sokken, haar eeuwige ‘ik kom zo’-momenten. Toch slikte je het door, want hey: wie is perfect?

Voor je het weet gaat het over kinderen – en na vijf keer knipperen met je ogen ligt daar ineens de perfecte bevestiging van jullie liefde. Een mini-versie van jullie samen: een baby. En pas tijdens het opvoeden van die kleine (die trouwens wél een uitgesproken mening heeft over álles) begon het je op te vallen: jullie kijken eigenlijk op totaal verschillende manieren naar de wereld. Normen, waarden, communicatie – alles kwam onder een vergrootglas te liggen. Je kwam jezelf tegen. En elkaar misschien nog wel meer. Deze post is geen pleidooi om je relatie te beëindigen, maar een reality check voor vrijgezelle dertigers: zorgeloos daten bestaat simpelweg niet meer. En dat is ook helemaal niet erg. Het betekent juist dat je bewuster het contact met een ander aangaat. Niet omdat je moet, maar omdat je wéét wat je belangrijk vindt.

Terug op de datingmarkt. Maar nu met levenservaring – én een tas.

Laten we eerlijk zijn: daten na je 30e is niet zoals vroeger. Iedereen heeft wat meegemaakt. De één draagt een subtiel heuptasje vol herinneringen, de ander komt aanzetten met een backpack geschikt voor een wereldreis. En dat is oké – zolang je maar weet wat er in je tas zit.

Wat ik tegenwoordig vaak zie, is dat mensen de illusie hebben dat daten nog net zo zorgeloos is als toen ze jonger waren, in het begin alléén maar leuk moet zijn en meteen moet klikken. Maar eerlijk: hoe vaak ben jij op een eerste date meteen je ontspannen, kwetsbare zelf? Of ben je ook een beetje zenuwachtig en kom je niet helemaal uit de verf? Toch wordt de stekker er vaak al na 1 date of een paar dates uitgetrokken. Terwijl daten op deze leeftijd nu eenmaal anders is. De gesprekken zijn vanaf het begin anders.. serieuzer. Je wilt weten waar iemand voor staat, hoe iemand denkt over relaties, toekomst, persoonlijke groei. De gesprekken die vroeger pas na jaren kwamen, liggen nu al bij je eerste dates op tafel – en dat is oké.

Hoe ga je daar dan mee om?

Naar mijn inzien draait het allemaal om twee dingen: vertrouwen en bewustzijn.

• Bewustzijn van je eigen patronen, je bagage en hoe die invloed heeft op je nieuwe relatie. Wat neem jij mee? Welke triggers, welke angsten, welke verwachtingen?

• Vertrouwen dat de ander doet wat hij of zij zegt. Dat je partner betrouwbaar is, bereid is om te groeien, openstaat voor feedback én jou serieus neemt. Dat je niet alles alleen hoeft te dragen, maar dat er echt iemand naast je staat.

Maar daarnaast draait het ook om:

• Verantwoordelijkheid: Voor je eigen emoties en gedrag. Jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk en het is belangrijk om geen verwachtingen te hebben die je partner moet vervullen.

• Ruimte: Voor jezelf en de ander. Je hoeft elkaar niet te veranderen, maar samen te groeien. Ruimte geven voor individuele vrijheid, terwijl je samen een solide basis bouwt.

• Zelfkennis: Weten wat je nodig hebt en wat je verwachtingen zijn in een relatie. Hoe beter je jezelf kent, hoe beter je kunt aangeven wat je nodig hebt van je partner.

• Realistische romantiek: Geen sprookjes, maar een diepe, volwassen verbinding die niet altijd perfect is, maar wel waardevol. Je zoekt geen vluchtige aantrekkingskracht, maar stabiliteit en een solide relatie.

En geloof me, dát is goud waard.

Een speciale kanttekening voor de datende ouders

Daten met kinderen is een hoofdstuk op zich. Want het is allesbehalve vanzelfsprekend dat iemand zijn of haar leven zomaar aanpast aan jou én je kroost. Als je iemand vindt die daar de tijd, liefde en ruimte voor wil maken: sta daar dan bij stil. Dat is bijzonder.

Soms werkt het, soms niet. En als het niet blijkt te werken, bedenk dan eens: jouw kind heeft deze nieuwe persoon óók toegelaten in zijn of haar leven. Misschien is er een band ontstaan. En als jij en je partner uit elkaar gaan, wordt die band vaak zonder pardon doorgesneden.

Praat daarover. Met je kind. Met je ex. Want misschien wil jouw kind deze persoon nog wel blijven zien. Misschien is dit iemand geworden die belangrijk is in zijn of haar leven. Relaties gaan niet alleen over jou – zeker niet als je ouder bent.

Samengevat…

Daten na je 30e is anders. Complexer. Eerlijker. Soms rauwer. Maar ook puurder. Want als je het goed doet, leer je jezelf op een diepere laag kennen. En dan is het niet minder mooi – misschien zelfs wel mooier dan toen je 21 was en dacht dat liefde altijd vanzelf ging.

Dus ga eropuit. Met je tas en je open hart.